گردشگری پایدار، راهکاری برای توسعه مناطق مرزی (مطالعه موردی: استان کرمانشاه)

امروزه صنعت گردشگری یکی از منابع مهم تولید درآمد، اشتغال و ایجاد زیرساخت برای رسیدن به توسعه  پایدار است. رویکرد زیربنایی که هم اکنون در برنامه ریزی صنعت گردشگری و در دیگر انواع توسعه به کار می رود، رویکرد رسیدن به توسعه پایدار است. با یک بررسی اجمالی می توان به جایگاه ضعیف مناطق مرزی در مقایسه با مناطق مرکزی کشور در فرایند توسعه ملی و منطقه ای پی برد. هدف این پژوهش توسعه استان مرزی کرمانشاه، در راستای توسعه پایدار گردشگری است. این مقاله از نوع توصیفی تحلیلی است و جمع آوری داده های آن از طریق بررسی های اسنادی و کتابخانه ای و مطالعات میدانی انجام شده و به شناخت توان ها، قابلیت ها، محدودیت ها و نارسایی های گردشگری پایدار در استان کرمانشاه می پردازد که در تجزیه وتحلیل داده های آن از مدل SWOT و در ترسیم نقشه از GIS استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد استان کرمانشاه به رغم برخورداری از ظرفیت های بالای گردشگری و موقعیت استراتژیک در منطقه، با کمبود امکانات زیربنایی و رفاهی، ضعف تبلیغات و مسایل مدیریتی مواجه است.