بررسی علل ناکامی مدیریت شهری در توسعه گردشگری شهری (مطالعه موردی: تهران)

خط مشی ها و سیاست های مدیریت گردشگری شهری، می بایست به گونه ای باشد که مانع برخورد منافع گردشگری و دیگر کارکردهای شهری شود تا پیامدهای منفی ناشی از پیچیدگی های جریان گردشگری کنترل شود و پیامدهای مثبت آن در ابعاد مختلف گسترش یابد. مدیریت گردشگری شهری تهران طی دهه های اخیر با چالش های مختلفی روبه رو بوده است. این در حالی است که این کلان شهر هم از موقعیت خاص (مرکزیت سیاسی اداری و اقتصادی) برخوردار است و هم پیشینه تاریخی آن، توان بالای جذب گردشگران داخلی و خارجی را دارد. هدف پژوهش حاضر، ضمن معرفی اجمالی طرح های گردشگری شهری تهران، شناسایی راهکارهای توسعه گردشگری برای کلان شهر تهران است؛ چراکه توان های بالقوه، بستر مناسبی را فراهم کرده تا از گردشگری به عنوان یکی از مزیت های برتر در توسعه شهر تهران بهره گیری شود. در این پژوهش با روش اسنادی و کتابخانه ای تلاش شده است با بررسی ساختار مدیریت گردشگری شهری و طرح های اجراشده در این زمینه، عملکرد حال حاضر مدیریت گردشگری شهری تهران بررسی شود. نتایج حاصل از پژوهش، نشان دهنده به کارنگرفتن کامل توان های گردشگری تهران از سوی مدیریت گردشگری شهری است که سبب شده تهران علی رغم داشتن توان های بالقوه فراوان، جایگاه مطلوبی در گردشگری نداشته باشد.