مدل سازی نیروگاه دودکش خورشیدی و مقایسه کارایی آن در شهرهای مختلف ایران

نیروگاه دودکش خورشیدی که از فناوری ساده ای برای تولید برق استفاده می کند، از سه قسمت اصلی کلکتور، برج و توربین تشکیل شده است. این نیروگاه با بهره مندی از خاصیت دودکشی، انرژی خورشیدی را به انرژی جنبشی هوا و سپس، در قسمت توربین متصل به ژنراتور، به انرژی الکتریکی تبدیل می کند. با آنکه این نوع نیروگاه هزینه اولیه هنگفتی دارد، دارای مزایای ویژه ای از قبیل استهلاک کم و عدم نیاز به آب است. به همین دلیل مطالعات زیادی در راستای شبیه سازی و طراحی آن انجام شده است. یکی از موضوعات مهم در این حوزه، که در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفته، بهینه یابی مکان احداث نیروگاه است. به این منظور یک شبیه ساز که به صورت یک پارچه و در حالت ناپایا نیروگاه را مدل و شبیه سازی می کند، تهیه شده است. برای اعتبارسنجی مدل، نتایج شبیه سازی با نتایج تجربی نیروگاه مانزانارس اسپانیا مقایسه شد و تفاوت ناچیز بین نتایج، دقت مدل را تایید نمود. سپس به منظور بهینه یابی محل احداث نیروگاه در ایران، نیروگاهی با ابعاد و مشخصات نیروگاه اسپانیا در پنج شهر مختلف ایران (شیراز، بوشهر، کرمان، تهران و مشهد) در طول سال مدل گردید. نتایج نشان دهنده آن است که از میان پنج شهر منتخب، احداث این نیروگاه در شیراز بیشترین راندمان را در پی خواهد داشت.