رهبری ماکیاولی و رفتار انحرافی کارکنان : تبیین نقش میانجی گر رهبری غیراخلاقی خودکامه و بدبینی سازمانی

رهبری همواره روی خوش و مثبت خود را نشان نداده و در مواردی وجه تاریک خود مانند سبک های رهبری غیراخلاقی ماکیاولی و خودکامه را به نمایش گذاشته و بر سازمان و عملکرد آن تاثیر منفی می گذارد. بر این اساس هدف این پژوهش تبیین نقش میانجی گرانه رهبری خودکامه و بدبینی سازمانی در رابطه بین رهبری ماکیاولی و رفتار انحرافی کارکنان بود.

پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان یکی از ارگان های دولتی شهر شیراز می باشد که تعداد 127 نفر بر اساس روش نمونه گیری تصادفی در دسترس به عنوان نمونه آماری تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها، از روش تحلیل عاملی تاییدی و مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار اسمارت پی ال اس نسخه 2 استفاده گردید.

بر مبنای نتایج پژوهش مشخص شد رهبری ماکیاولی با بروز رهبری خودکامه، بدبینی سازمانی و رفتار انحرافی رابطه مثبت و معنادار دارد. نتایج نشان داد رهبری خودکامه رابطه مثبت و معنادار با بدبینی سازمانی دارد ولی رابطه آن با بروز رفتار انحرافی تایید نشد. همچنین مشخص شد بدبینی سازمانی با بروز رفتار انحرافی رابطه مثبت و معناداری دارد. در نهایت نقش میانجی گر بدبینی سازمانی در رابطه رهبری ماکیاولی و رفتار انحرافی تایید و نقش میانجی گر رهبری خودکامه رد شد.

 در این پژوهش مشخص شد با افزایش سطح ماکیاولی رهبران، میزان بروز رهبری خودکامه، بدبینی سازمانی و رفتارهای انحرافی نیز افزایش خواهد یافت که بدبینی سازمانی بر خلاف رهبری خودکامه، شدت رابطه میان رهبری ماکیاولی و رفتار انحرافی را افزایش می دهد.