مطالعۀ فرایندهای مختلف بازیافت گوگرد، بررسی برتری‌ها و کاستی‌های هرکدام برای انتخاب فرایند مناسب

امروزه با توجه به ملاحظات زیست محیطی، لزوم کاهش گسترش گازهای آلاینده به ویژه سولفید هیدروژن بیش از پیش احساس می شود؛ بدین دلیل انتخاب فرایند مناسب برای تبدیل گازهای اسیدی پالایشگاه ها به گوگرد عنصری از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله فناوری های مختلف بازیافت گوگرد از گاز اسیدی مطالعه و شرایط مختلف عملیاتی، تفاوت ها، برتری ها و کاستی های هر کدام بررسی شده است. انتخاب فناوری مناسب به ظرفیت، شرایط خوراک، میزان بازیافت مورد نیاز، شرایط عملیاتی و مسایل اقتصادی وابسته است. نتایج به دست آمده از مطالعه انجام شده نشان می دهد که در ظرفیت های بالا، برای رسیدن به بازیافت گوگرد در حدود 97%، بهترین گزینه فرایند کلاوس اصلاح شده است. به منظورافزایش بازیابی، لازم است از فرایند های پالایش گاز پسماند در ادامه فرایند کلاوس استفاده شود. برخی از این فناوری های افزایش بازیافت عبارتند از: فرایندهای زیر نقطه شبنم، اکسایش مستقیم، تبدیل اجزاء گوگردی به H2S و جذب آن با محلول آمین گزینش پذیر و تبدیل اجزاء گوگردی به SO2 و جذب آن با حلال مناسب. مطالعه پیش رو نشان می دهد که برای دست یابی به بازیافت بالاتر از 9/99%، فرایند جذب انتخابی سولفید هیدروژن با محلول آمین گزینش پذیر و بازگرداندن H2S جدا شده به ابتدای فرایند، مناسب ترین گزینه است.