نقش میانجی اعتماد و تعهد سازمانی در رابطه بین مدیریت راهبردی منابع انسانی و تسهیم دانش

هدف اصلی این تحقیق بررسی تاثیر روش های مدیریت راهبردی منابع انسانی بر رفتار تسهیم دانش در میان اعضای هییت علمی دانشگاه ها بود. به عبارت دقیق تر، این پژوهش به مطالعه نقش میانجی اعتماد و تعهد سازمانی در رابطه بین روش های مدیریت راهبردی منابع انسانی و رفتار تسهیم دانش پرداخته است. با پیروی از پارادایم اثبات گرایی، این مطالعه راهبرد پژوهشی کمی را اتخاذ نموده و داده های مربوطه به 700 عضو هییت علمی دانشگاه های پیشرو (در رتبه بندی اعلام شده توسط کمیسیون آموزش عالی) پاکستان را از طریق یک پرسشنامه (که توسط محققان توزیع و جمع آوری شد) گردآوری کرد. برای آزمودن فرضیه ها و رسیدن به اهداف تحقیق،از تحلیل های کمی تک-متغیره و چند-متغیره استفاده شد.روش مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار PLS برای آزمودن تمام فرضیه های کلیدی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش های مدیریت راهبردی منابع انسانی نقش حیاتی در ایجاد رفتارهای مربوط به تسهیم دانش در میان اعضای هییت علمی دارند، تعهد سازمانی نقش میانجی نسبی در رابطه بین عوامل پیش گفته دارد، و اعتماد نقش میانجی کامل در رابطه بین روش های مدیریت انسانی و مدیریت دانشگاه های دولتی ایفا می کند. این مسئله در نحوه متعهد سازی بیشتر اعضای هییت علمی نسبت به موسسه مربوطه شان و ایجاد فرهنگ تسهیم دانش از طریق به کار گرفتن روش های مدیریت راهبردی منابع انسانی متجلی می شود. این متغیر همچنین به کارکنان کمک می کند تا روابط اجتماعی-احساسی با هم داشته باشند تا از این طریق حس اعتماد بین آنها افزایش یابد.