مقایسه اثربخشی تکنیک مواجهه همراه جلوگیری از پاسخ و تکنیک پارادوکسیکال تایم تیبل بر وسواس عملی افراد مبتلا به اختلال وسواس جبری

 اختلال وسواس فکری عملی یکی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی می باشد. تقریبا هر ساله پنج میلیون آمریکایی به این اختلال مبتلا می شوند. هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی تکنیک مواجهه همراه جلوگیری از پاسخ و تکنیک پارادوکسیکال تایم تیبل بر وسواس عملی افراد مبتلا به اختلال وسواس جبری بود.

این مطالعه از نوع طرح آزمایشی گسترش یافته با پیش آزمون پس آزمون چندگروهی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه بیماران سرپایی مبتلا به وسواس اجباری بود که به مطبهای خصوصی و مراکز بالینی و روان درمانی شهر تهران در سال 1397 مراجعه کرده بودند. از میان آن ها 45 نفر به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب و سپس در سه گروه پانزده نفره به صورت تصادفی گمارده شدند. مراجعان گروه اول تکنیک مواجهه و جلوگیری از پاسخ (هشت جلسه) و مراجعان گروه دوم روش پارادوکسیکال تایم تیبل (چهار جلسه) را به صورت انفرادی دریافت کردند. در پژوهش حاضر از پرسش نامه وسواس فکری عملی مادزلی (1997) استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (مانکووا) و نسخه 23 نرم افزار SPSS تحلیل شد. 

نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد تکنیک مواجهه همراه جلوگیری از پاسخ و تکنیک پارادوکسیکال تایم تیبل بر کاهش وسواس فکری عملی به طور معناداری اثربخش بود. همچنین نتایج نشان داد اثربخشی تکنیک پارادوکسیکال تایم تیبل از تکنیک مواجهه همراه جلوگیری از پاسخ بیشتر بود (P<0/001).

درمان پارادوکسیکال تایم تیبل به عنوان درمان جایگزین تکنیک مواجهه همراه جلوگیری از پاسخ می تواند راهبردهای تفکر ناسازگار در مورد نگرانی و همچنین نظارت غیرقابل انعطاف بر تهدید را در افراد مبتلا به اختلال وسواس جبری از بین ببرد.