تاثیر 16 هفته تمرینات پیشرونده بر تاخیر زمان وارد عمل شدن عضله پهن مایل داخلی نسبت به عضله پهن خارجی حین حرکت چمباتمه و پایین رفتن از پله در دانشجویان دانشگاه افسری امام علی (ع)

اثر تمرینات ورزشی بر تاخیر زمان وارد عمل شدن عضله پهن مایل داخلی نسبت به عضله پهن خارجی در پیشگیری از بروز درد در نیروهای نظامی قابل توجه است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر 16 هفته تمرینات پیشرونده بر تاخیر زمان وارد عمل شدن عضله پهن مایل داخلی نسبت به عضله پهن خارجی حین حرکت چمباتمه و پایین رفتن از پله در دانشجویان دانشگاه افسری امام علی(ع) میباشد.

مطالعه حاضر از نوع تجربی است. تعداد 100 دانشجوی سال اول دانشگاه افسری امام علی (ع) به صورت تصادفی به  سه گروه کنترل)37(n=، گروه تمرین پیشرونده(33=n) و گروه تمرین پیشرونده+booster session (جلسات تمرینی با شدت مضاعف) (30=n) تقسیم شدند. سپس گروه های تمرینی به مدت 16 هفته و هر هفته 3 جلسه به تمرین پرداختند. برای ثبت الکتریکی فعالیت عضلات از دستگاه الکترومیوگرافی سطحی (sEMG) هشت کاناله و برای ارزیابی شدت درد از مقیاس بصری سنجش درد (VAS) visual analog scale استفاده شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دو طرفه (two-way ANOVA) تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج مطالعه حاضر نشان داد در گروه هایی که به اجرای تمرینات پیشرونده پرداختند، میانگین تاخیر زمانی وارد عمل شدن عضله VMO به عضله VL کاهش معناداری یافت (P≤0/05) و در حین پایین آمدن از پله در گروهی که همین تمرینات را با  booster session  انجام دادند این کاهش تاخیر زمانی وارد عمل شدن عضله VMO به عضله VL چشمگیر تر از سایر گروه ها بود. همچنین نتایج آزمون دیداری درد بعد از مداخله نسبت به قبل از آن، کاهش نمره درد دانشجویان را نشان داد(P≤0/05).

تمرینات پیشرونده، بخصوص با یک وهله جلسه تقویتی در هفته، تاخیر زمانی فعال شدن عضله VMOرا کاهش داد و عدم تعادل زمانی بین فعالیت عضلات پهن داخلی و خارجی را بهبود بخشید که احتمالا می تواند شاخصی برای کاهش درد و ابتلای دانشجویان افسری به درد های زانو به خصوص PFPS باشد.