عملکرد لرزه ای ساختمان های فولادی میان مرتبه دارای نامنظمی در پلان با چیدمان های مختلف مهاربندهای همگرا در ارتفاع

ساختمان ها باید قادر به مقاومت در برابر نیروهای جانبی ناشی از زلزله و باد باشند. سازه ها نیاز به سختی کافی دارند تا در مقابل بارهای جانبی آسیب نبینند. یکی از رایج ترین راه های مقابله با نیروهای جانبی در سازه های فولادی استفاده از سیستم بادبندی است. در روش های متداول برای مهاربندی قاب های فولادی بنا به اقتضا و نیاز سازه، در یک یا چند دهانه از طبقه نخست تا آخرین طبقه به صورت پیوسته و بدون جابه جایی دهانه مهاربندی در ارتفاع به شکل ستونی روی هم قرار داده می شود. با توجه به اینکه تحقیقات جدید بر روی انواع گوناگون مهاربندی و رفتار لرزه ای سیستم های ترکیبی در پلان سازه متمرکز است لیکن تغییر نوع مهاربندی در ارتفاع سازه کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. اگر بتوان با تغییر نوع مهاربند در ارتفاع ساختمان، رفتار لرزه ای آن را بهبود بخشید می توان نسبت به عملکرد لرزه ای آن اطمینان بیشتری حاصل کرد. همچنین می توان نسبت به بهینه نمودن مصرف مصالح فولادی در ساختمان های فلزی اقدامی جدی نمود. این مقاله به بررسی تاثیر انواع آرایش سیستم مهاربندی ضربدری و شورون بر رفتار سازه با استفاده از نرم افزار و معرفی بهینه ترین آرایش بادبندی از نظر کنترل و کاهش تغییر مکان های جانبی و زمان تناوب سازه می پردازد. چهار حالت آرایش چیدمان مهاربند در ارتفاع توسط نرم افزار ETABS 9.7.4 به روش استاتیکی معادل و روش طیفی و بارگذاری جانبی بر اساس استاندارد 2800 ایران ویرایش چهارم [1] مورد تحلیل قرار گرفتند که سه حالت آن از مهاربندهای همگرای ضربدری و شورون (هشتی)، در دو راستا استفاده شد، بدون تغییر راستا در پلان و یک حالت از ترکیب بادبندهای شورون (هشتی و هفتی) و تغییر راستا در پلان استفاده شد که نتایج حاکی از آن است که عملکرد نمونه چهارم به مراتب بهتر از سایر نمونه هاست.