اثربخشی درمان مبتنی بر تعامل والد-کودک بر کاهش اضطراب مدرسه دختران

تعامل والدین با کودکان خود می تواند بر عوامل روان شناختی متعددی همچون اضطراب مدرسه و مدرسه هراسی کودکان تاثیر داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر تعامل والد-کودک بر اضطراب مدرسه و مدرسه هراسی دختران پایه پنجم ابتدایی انجام شد.

 پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دختران مشغول به تحصیل در پایه پنجم ابتدایی در سال تحصیلی 97-1396 در شهر سیرجان بودند. تعداد سی آزمودنی به صورت هدف مند به عنوان نمونه انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه مداخله (پانزده نفر) و گواه (پانزده نفر) گمارده شدند. از پرسشنامه های اضطراب مدرسه لینهام و همکاران (2008) و آزمون اختلالات مرتبط با اضطراب کودکان بیرماهر (1999) استفاده شد. طرح درمان مبتنی بر تعامل والد-کودک استفاده شده در این پژوهش برداشتی برگرفته از مطالعاتی مختلف در این زمینه بود. برنامه درمان در چهارده جلسه 60دقیقه ای برگزار شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنا داری 0٫05 صورت گرفت. 

 نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد، یک دوره برنامه درمانی تعامل والد-فرزند موجب کاهش اضطراب مدرسه در کودکان دارای اضطراب شدید در گروه آزمایش شده است (0٫001>p و 352٫02=F)؛ همچنین یک دوره برنامه درمانی تعامل والد-فرزند سبب کاهش نمرات مدرسه هراسی در کودکان دارای اضطراب شدید در گروه آزمایش شده است (0٫001>p و 329٫00=F).

به طورکلی می توان بیان کرد نزدیک کردن والدین به کودکان ازطریق بازی و فرآیند کار گروهی حاکم در این برنامه و حمایت والدین بر آموزش به یکدیگر ازجمله فواید اساسی این نوع درمان در کاهش اضطراب مدرسه و مدرسه هراسی در کودکان بوده است.