تاثیر سیلیسیم بر بهبود ویژگی های رشدی، عملکرد و کیفیت میوه گوجه فرنگی در شرایط کم آبیاری

در این پژوهش تاثیر کم آبیاری و سیلیسیم بر ویژگی های رشدی، عملکرد و کیفیت میوه گوجه فرنگی رقم بی اچ ان (Lycopersicon esculentum L. cv. BHN) بررسی شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح به طور کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. گیاهان گوجه فرنگی در گلدان حاوی محیط کشت کوکوپیت و پرلیت (نسبت 80 به 20 درصد حجمی) کشت شدند. گیاهان با سطح های مختلف (60، 80 و 100 درصد نیاز آبی) و سیلیسیم (صفر، 100 و 200 میلی گرم در لیتر سیلیسیلیک اسید) تیمار شدند. نتیجه ها نشان داد که با افزایش میزان آبیاری رشد رویشی و هم چنین کیفیت میوه افزایش یافت. بیش ترین ارتفاع بوته و شمار میوه در سطح آبیاری 100 درصد نیاز آبی مشاهده شد. کاربرد 200 میلی گرم در لیتر سیلیسیم، شمار و عملکرد میوه ها را به طور معنی داری در شرایط 60 درصد نیاز آبی افزایش داد. کم آبیاری باعث افزایش معنی دار آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز شد. کاربرد 100 میلی گرم در لیتر سیلیسیم، میزان ماده های جامد محلول را در تیمار 80 درصد نیاز آبی افزایش داد. در مجموع، محلول پاشی با سیلیسیم با غلظت 200 میلی گرم در لیتر اثرهای منفی تنش خشکی را در گوجه فرنگی کاهش داده و باعث بهبود رشد، عملکرد و کیفیت میوه شد.