کاربرد آب پنیر بعنوان محیط کشت جهت کشت ریزجلبک دونالیلا سالینا
دونالیلا سالینا یک ریزجلبک دریایی است که حاوی رنگدانه بتاکاروتن، فیکوسیانین، پلی ساکاریدها، آهن و روی می باشد.
در این تحقیق اثر نسبت های مختلف آب پنیر و محیط کشت والنه جهت تولید بیومس دونالیلا سالینا و ارزیابی خصوصیات بیوشیمیایی شامل ترکیبات فنلی کل، فلاونویید کل، قندهای محلول و فعالیت آنتی اکسیدانی مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور سه فاکتور شامل غلظت محیط کشت والنه (صفر، 25 و 50 میکرولیتر)، درصد آب پنیر (صفر، 5/2 و 5 درصد) و مدت زمان گرمخانه گذاری (صفر، 7 و 14 روز) در قالب طرحBox-Behnken با 17 نمونه مورد مطالعه قرار گرفت.
نتایج نشان داد که با افزایش درصد آب پنیر و همچنین محیط کشت والنه، تراکم سلولی و مقدار فلاونویید افزایش یافت، که این افزایش معنی دار بود (05/0<P). نتایج نشان داد که زمان گرمخانه گذاری بر میزان تراکم سلولی، فعالیت آنتی اکسیدانی و قند محلول اثر معنی داری داشت (05/0<P)، به طوری که با افزایش زمان گرمخانه گذاری، تراکم سلولی، فعالیت آنتی اکسیدانی، قند محلول و فلاونویید کاهش یافت. همچنین با افزایش درصد آب پنیر و زمان گرمخانه گذاری مقدار قند محلول در روزهای پایانی گرمخانه گذاری کاهش معنی داری داشت (05/0<P). با افزایش درصد آب پنیر مقدار فنل کل کاهش معنی داری نداشت و مقدار قند محلول ثابت ماند (05/0<P). با افزایش غلظت محیط کشت والنه و زمان گرمخانه گذاری، میزان فعالیت آنتی اکسیدانی و قند محلول کاهش معنی داری داشت (05/0<P). شرایط بهینه در روز 5 گرمخانه گذاری، 5 % آب پنیر و صفر درصد محیط کشت والنه بدست آمد.
بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، استفاده از آب پنیر بعنوان محیط کشت جهت کشت ریزجلبک دونالیلا سالینا موفقیت آمیز بوده است.
دونالیلا سالینا ، تولید بیومس ، آب پنیر ، کشت
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.