مطالعه تطبیقی تاثیرگذاری نور بر حس مکان خانه در خانه های سنتی و امروزی

حس مکان مخلوطی از احساسات خودآگاه و ناخودآگاه است که چگونگی دریافت، تجربه و بیان افراد را شامل می شود و به یک مکان معنا می دهد. خانه به عنوان بستری برای زندگی انسان با سایر ابعاد زندگی او در ارتباط و کنش متقابل است. نور جزیی از ذات زندگی بوده و همچنین واسطه دیدن، درک و شناخت به نظر می رسد. پرسشی که در این زمینه وجود دارد این است که چه رابطه ای میان ویژگی های نور روز و حس مکان خانه بودن بر اساس تطبیق خانه های سنتی و امروزی وجود دارد؟ هدف از این پژوهش بررسی نور و تاثیر آن در محیط خانه با توجه به تاثیرگذاری نور در حس مکان خانه بودن می باشد. این پژوهش از نوع؛ توصیفی می باشد که با  رویکرد کیفی- کمی و با روش علی- مقایسه ای به کمک آزمون های همبستگی انجام شده است. روش گردآوری داده ها، کتابخانه ای و میدانی و ابزار گردآوری داده ها؛ فیش برداری، مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه می باشد که در قسمت های مختلف پژوهش به کار گرفته شده اند. نتایج این پژوهش به ارایه مدلی مقایسه ای از ویژگی های نور طبیعی و حس مکان خانه بودن در خانه های سنتی و امروزی منجر شده است. یافته ها نشان می دهد که بین نور روز و حس مکان خانه بودن در خانه های سنتی رابطه معناداری وجود دارد که این رابطه در خانه های امروزی بسیار کمرنگ شده است.