تاثیر خستگی مرکزی و محیطی بر سرعت و دقت شوت هندبال

یکی از عوامل موثر بر عملکرد ورزشکاران خستگی است. با اطلاع از پیامدهای خستگی بر عملکرد افراد، می توان برای پیشگیری از آن در تمرینات ملاحظات ویژه ای در نظر گرفت. بنابراین دانستن این که در هنگام بروز خستگی مرکزی و محیطی، ورزشکار تحت چه شرایطی قرار می گیرد، می تواند کلید موفقیت هر مربی باشد. لذا، هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر خستگی مرکزی و محیطی بر سرعت و دقت شوت بازیکنان هندبال بود. بدین منظور 16 بازیکن دختر تیم هندبال دانشگاه تهران (با میانگین سنی4±23) در پژوهش حاضر شرکت داشتند. پس از کسب رضایت آگاهانه و تکمیل پرسش نامه دست برتری ادینبورگ، پیش آزمون سرعت و دقت شوت هندبال زین در 11کوشش متوالی از شرکت کنندگان گرفته شد. سپس به طور تصادفی به دو گروه خستگی مرکزی و محیطی تقسیم شدند. گروه خستگی محیطی تحت دو ساعت تمرین پرفشار بدنی و گروه خستگی مرکزی به وسیله آزمون استروپ تحت خستگی ذهنی قرار گرفتند. پس از اعمال مداخله مورد نظر پس آزمون مشابه پیش آزمون گرفته شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب 2 در2، در متغیر سرعت نشان داد اثر اصلی آزمون (021/0=P) و اثر تعاملی آزمون و گروه (01/0=P) معنادار بود؛ ولی اثر اصلی گروه معنادار نبود (19/0=P). نتایج تی مستقل نشان داد بین سرعت شوت دو گروه در پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت (024/0=P) و سرعت گروه خستگی محیطی کمتر از خستگی مرکزی بود. با این حال در متغیر دقت هیچ یک از اثرات اصلی گروه (24/0=P) و تعاملی آزمون و گروه (42/0=P) معنادار نبود. بنابراین طبق نظریه سیستم های پویا خستگی محیطی تاثیر منفی بر ویژگی های بیرونی حرکت می گذارد و متاثر از کاهش ظرفیت اندام های مجری است ولی خستگی مرکزی بر پارامتر حرکت (سرعت) اثرگذار نیست.