نقش مشاوره شغلی بر خط با رویکرد راهنمایی بر انطباق پذیری شغلی پرستاران
کمبود پرستاران با صلاحیت، یک مسئله جهانی است که کیفیت مراقبت های درمانی را به خطر می اندازد؛ تحقیقات نشان می دهند که مشکل بیمارستان ها علاوه بر جذب و گزینش پرستاران مناسب، نگه داری آنها است. هدف از انجام این پژوهش تعیین نقش مشاوره شغلی با رویکرد راهنمایی بر انطباق پذیری شغلی پرستاران است.
این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوه پرستاران کلیه بیمارستان های استان تهران در سال 1398 است که یکی از مجموعه بیمارستان های آن بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب وتعداد 30 پرستار به عنوان گروه نمونه با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. بعد از انجام مشاوره شغلی به مدت 5 جلسه برخط ، داده ها به وسیله پرسشنامه انطباق پذیری شغلی جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزار Spss نسخه 18و آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
بین میانگین انطباق پذیری مسیر شغلی گروه آزمایش (64/4±40/84)و گروه کنترل (26/4±73/72) تفاوت معناداری وجود دارد. همچین در ابعاد انطباق پذیری شغلی شامل دغدغه (001/0>p)، کنجکاوی (001/0>p)، اعتماد (001/0>p) و کنترل (001/0>p) تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد.
ازیافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که می توان از مشاوره برخط با رویکرد راهنمایی در عرصه سلامت و انطباق پذیری شغلی پرستاران استفاده کرد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.