یک رویکرد غیرمستقیم برآورد تمایل به پرداخت جرایم تخلفات سرعت در رانندگی

رانندگی با سرعت زیاد از مهمترین عوامل افزایش شدت و احتمال وقوع تصادفات است. از جمله رایج ترین و موثرترین عوامل بازدارنده در ارتکاب به تخلفات نقض مقررات سرعت مجاز، تعیین نوع و سطوح مناسب جرایم و اعمال موثر آن ها است. با این وجود، تاکنون در مورد سطح بازدارندگی جرایم، چگونگی واکنش رانندگان نسبت به افزایش جرایم و یا اعمال مکانیزم های جدید بازدارنده مطالعات زیادی انجام نپذیرفته است. پژوهش حاضر در زمره نخستین مطالعاتی است که در آن به مقایسه اثربخشی مکانیزم های مختلف بازدارندگی از تخلفات نقض سرعت مجاز (شامل جریمه نقدی، نمره منفی، توقیف خودرو و محرومیت اجتماعی) پرداخته شده است. بدین منظور از یک رویکرد غیرمستقیم آنالیز انتخاب گسسته و مدل سازی لوجیت ترکیبی برای محاسبه تمایل به پرداخت رانندگان برای جرایم تخلفات سرعت استفاده شد. پرسشنامه به روش طراحی آزمایش و با توجه به ملاحظات تعادل و تعامد طراحی گردید. پرسشگری به روش نمونه گیری در دسترس در سال 98 در میان دانشجویان دارای فعالیت رانندگی و در پردیس های کرج دانشگاه خوارزمی تهران، دانشکده های فنی دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران-شرق انجام شد. در مجموع 550 پرسشنامه شامل 2004 انتخاب تکمیل گردید. نتایج حاکی از بازدارندگی بیشتر مکانیزم محرومیت اجتماعی (بر حسب واحد) نسبت به سایر مکانیزم های بازدارندگی از تخلفات سرعت می باشد. همچنین با افزایش سن، بازدارندگی مکانیزم های نقدی و نمره منفی کاهش و بازدارندگی محرومیت اجتماعی افزایش می یابد. یافته ها بر توسعه بیشتر سیاست های غیرپولی افزایش بازدارندگی جرایم مربوط به سرعت در آینده تاکید دارند.