مروری بر منابع ضریب انتشار کلرید در بتن و پیشنهاد مدل بدیع

خوردگی آرماتور در سازه های بتن آرمه از مهم ترین عوامل آسیب در سطح دنیا محسوب می شود. یون های کلرید در اکثر موارد عامل خوردگی میلگردها هستند. بنابراین در مکان هایی مانند سواحل خلیج فارس و دریای عمان، ارزیابی بتن ها باید بر اساس دوام انجام شود که اندازه گیری ضریب انتشار کلرید در بتن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برای اندازه گیری ضریب انتشار کلرید از انواع روش های مستقیم و غیرمستقیم مانند پروفیل کلرید و استفاده از قانون فیک، آزمایش تسریع شده انتشار کلرید، رسان پذیری و یا مقاومت الکتریکی استفاده می شود. تمام تلاش پژوهشگران در افزایش دقت ارزیابی انتشار کلرید و یا ارایه مدل های ساده در 30 سال گذشته بوده است. در سال های اخیر بسیاری از پژوهشگران برای تخمین انتشار کلرید در بتن از عامل شکل گیری استفاده کرده اند. عامل شکل گیری، نسبت مقاومت الکتریکی بتن به محلول منافذ و یا رسان پذیری محلول منافذ به رسان پذیری بتن است. این عامل به عنوان یک شاخص مهم تاثیرگذار در عملکرد بتن در مقابل انتشار کلرید محسوب می شود. زیرا این شاخص هم دربرگیرنده مقاومت الکتریکی بتن و هم مقاومت الکتریکی محلول منافذ است. به عبارت دیگر عامل شکل گیری نشان دهنده مقدار تخلخل در بتن و نوع و مقدار یون ها در منافذ است. عوامل تخلخل و نوع و مقدار یون ها تعیین کننده شدت انتشار کلرید در بتن هستند. در این مقاله علاوه بر مروری بر منابع، مدل ساده پیش بینی ضریب انتشار کلرید برای اولین بار ارایه شده است. براساس این مدل با تخمین رسان پذیری محلول منافذ و اندازه گیری مقاومت فشاری می توان انتشار کلرید در بتن را برآورد کرد.