مطالعه ی آزمایشگاهی شکل پذیری و برخی خواص مکانیکی بتن ژئوپلیمری تولید شده با مواد آلومینوسیلیکاتی

هدف این تحقیق تولید بتن ژیوپلیمری به منظور کاهش مصرف سیمان در صنعت ساختمان جهت حفظ منافع زیست محیطی است. در این مطالعه، تولید بتن ژیوپلیمری با استفاده از خاک های معدنی مناطق مختلف ایران و مواد جانبی صنعت، بررسی شده و پارامترهایی همچون نوع ماده ی اولیه، دمای عمل آوری، اعمال فشار هنگام ساخت، نوع محلول قلیایی و سن نمونه ها روی مقاومت فشاری نمونه های بتنی مطالعه شده است. 120 نمونه ی مکعبی با ابعاد 50× 50 میلیمتر و 64 نمونه ی مکعبی با ابعاد 100× 100 میلیمتر جهت آزمایش مقاومت فشاری، 76 نمونه ی استوانه ای با قطر 150 و ارتفاع 300 میلیمتر جهت بررسی مقاومت فشاری وکششی و 9 تیر با ابعاد 150×150×1200 میلیمتر جهت بررسی مقاومت خمشی ساخته شدند. شکل پذیری و بار نهایی قابل تحمل نمونه های بتن ژیوپلیمری و سیمانی مقایسه شده و نتایج مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. مقاومت فشاری بتن ژیوپلیمری تولید شده در این تحقیق با استفاده از مواد آلومینوسیلیکاتی سرباره که مصالح جانبی صنعت است و خاک های معدنی زیولیت، پرلیت و بنتونیت، بین 10 تا 62 مگاپاسکال در شرایط عمل آوری مختلف به دست آمد. بتن ژیوپلیمری نتایج بهتری نسبت به بتن سیمانی متداول در آزمایش های کشش روی نمونه های استوانه ای و خمش چهارنقطه ای روی تیرهای مسلح با میلگرد فولادی از خود نشان داد. شکل پذیری نمونه های تیر ساخته شده از بتن ژیوپلیمری حاوی زیولیت و سرباره در آزمایش مقاومت خمشی به ترتیب حدود %14 و %43 بیشتر نسبت به نمونه های ساخته شده از بتن سیمانی است.