بررسی مینی مالیسم و مولفه های آن در تذکره الاولیاء عطار نیشابوری
مینیمالیسم یا کمینه گراییگونهای نو در داستان است که بر حذف عناصر غیرضروری و ایجاز بیش از حد تاکید دارد و همین عامل، سبب سادگی و دوری از پیچیدگی در داستانها میشود. اگرچه اینگونه در ادب غرب پدیدهای نوظهور است، ولی نمونههای آن در آثار کهن ایرانی به وفور یافت میشود. تذکرهالاولیاء عطار نیشابوری شاعر قرن هفتم هجری از این دسته از آثار است. برهمین مبنا نگارنده پژوهش حاضر برآن است با بررسی مینیمالیسم در اثر یاد شده، میزان مولفههای آن را تحلیل نمایند. برای رسیدن به این منظور، پس از بررسی کتاب تذکرهالاولیا و استخراج حکایات و داستانهای کوتاه مینیمالیستی، ویژگیهای مختلف آن بررسی و تحلیل شد. این پژوهش که به شیوه کتابخانهای و بر مبنای توصیف و تحلیل انجام گرفته، این نتایج را در برداشته که حکایتهای کوتاه تذکرهالاولیاء با توجه به برخورداری از حجم کم، سادگی زبان، پیرنگ ساده، گفتگو، شخصیتهای محدود و محدودیت صحنهپردازی در زمره داستانهای مینیمالیستی قرار میگیرد و عطار در این زمینه بسیار موفق و الگویی برای دیگر نویسندگان بوده است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.