بررسی تاثیر برنامه های توانمندسازی در مناطق حاشیه نشین در افزایش مشارکت اجتماعی (مطالعه موردی : شهرستان پاکدشت)

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه های توانمندسازی در مناطق حاشیه نشین در افزایش مشارکت اجتماعی انجام شده است. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا پیمایشی می باشد. جامعه آماری تحقیق کلیه ساکنان شهرستان پاکدشت (محله استاد شهریار) بودند که جمعیت مناطق حاشیه نشین آن در حدود سی هزار نفر تخمین زده می شود که به این ترتیب حجم نمونه با استفاده از جدول کوکران عدد 379 به دست آمده است. ابزار مورد استفاده جهت جمع-آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است که روایی و پایایی آن ها مورد تایید قرار گرفت. پس از توزیع و جمع آوری پرسشنامه ها با استفاده از آزمون رگرسیون و نرم افزار SPSS داده ها تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین توانمندسازی و مشارکت اجتماعی رابطه مثبت وجود دارد. توانمند کردن مناطق حاشیه نشین و دادن برخی امتیازات می تواند تاثیرات بسیار موثری بر افراد ساکن در این محله ها با خود به همراه داشته باشد. و موجب بالا رفتن مشارکت اجتماعی آن ها شود. به طورکلی می توان گفت توانمندسازی اجتماع محور و مشارکت شهروندان در مدیریت شهری و محله ای در یک ارتباط دوسویه با یکدیگر قرار دارند.