بررسی اثربخشی تحریک نوری کورتکس مغز بر کاهش علایم افسردگی و تغییرات الکتروانسفالوگرافی کمی (QEEG)

این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی تحریک نوری کورتکس مغز بر کاهش علایم افسردگی انجام شده است.

در این کارآزمایی بالینی 6 نفر مبتلا به اختلال افسردگی با نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. آزمون بک و QEEG به عنوان پیش آزمون گرفته شده است. همچنین شرکت کنندگان از نظر وضعیت خواب، روابط اجتماعی، خلق، امیدواری، خطاهای شناختی مورد بررسی قرار گرفتند. درمان به صورت جلسات 3 الی 4 دقیقه ای، دو روز در هفته و برای 10 جلسه صورت گرفته است. ناحیه تحریک پیشانی و نقاط F3 و F4 بود. داده ها با تستهای آماری مانند یو من-ویتنی و نرم افزار SPSS تحلیل شدند. 

بین دو گروه آزمون و شاهد از نظر تغییر در موج دلتا در کانال FP2 تفاوت معنی داری وجود دارد (3=50/147، 5=N1، 5=N2، 016/0=P). نتایج حاصل از پرسشنامه افسردگی بک کاهش معنی دار نمرات در گروه آزمون را نشان می دهد (t=3.4, df=2, p=0.03) در حالی که تفاوت نمرات در گروه شاهد معنی دار نمی باشد (t=2.3, df=2, p=0.07).

نتایج حاصل از این پژوهش با توجه به پرسشنامه افسردگی بک کاهش در علایم افسردگی را نشان می دهد. همچنین ثبت QEEG تغییر معنادار در سطح امواج دلتا در ناحیه F2 را نشان می دهد. این ناحیه با قدرت قضاوت و مهار تحریک ها ارتباط دارد که می تواند در بهبود علایم افسردگی موثر باشد.