تاریخ گذاری روایات معجزه براساس روش تحلیلی متن و إسناد

«معجزه» از مباحث مهم علوم قرآنی است که همواره کانون توجه عالمان دینی و متالهان بوده و تفسیرهای مختلفی از حیث مفهوم، شروط و امکان تحقق آن مطرح است. لذا با عنایت به عدم کاربرد این واژه در قرآن و اختلاف نظر در مورد استعمال آن در لسان احادیث، بحث در کیفیت پیدایش اندیشه ی اعجاز و استعمال واژه ی معجزه، ضرورتی انکار ناپذیر است. این مقاله با روش تاریخ گذاری تحلیلی متن و إسناد، روایات حاوی کلمه ی «معجزه» را بررسی نموده است. تاریخ گذاری متن، حاکی از وجود تفاوت هایی در تحریرهای گوناگون روایات است و تاریخ گذاری سندی نشان می دهد «شیخ صدوق» به عنوان «حلقه ی مشترک» روایات «معجزه»، این کلمه را در کتب حدیثی خود آورده است. تاریخ گذاری ترکیبی متن و إسناد نیز حاکی از آن است که نمی توان ایمه(ع) را ایده پرداز اصطلاح «معجزه» دانست، لذا ایشان به تاسی از قرآن، در احادیث گوناگونی واژه های «آیات، بینات و براهین» را در این زمینه بکار برده اند.