طرح برخی نگرانی ها در مورد تجویز شل کننده های عضلانی برای لوله گذاری تراشه در بیماران کووید-19

بیماران دیسترس تنفسی شدید ناشی از کووید-19 ممکن است به دلیل هیپوکسمی شدید، نیاز به لوله گذاری تراشه داشته باشند. برای تسهیل لوله گذاری و به حداقل رساندن ریسک آلودگی کارکنان، اغلب گایدلاین ها، روش لوله گذاری با توالی سریع با استفاده از خواب آورها، داروهای مخدر و شل کننده های عضلانی را پیشنهاد می کنند. استفاده از داروهای شل کننده عضلات، ممکن است در بعضی از بیماران کووید-19 با خطراتی برای بیمار همراه باشد؛ محیط پر استرس، پرستاران کم تجربه در بخش های تازه تاسیس، لباس های دست و پا گیر، خستگی زودرس تنفسی ناشی از پوشیدن ماسک و هم چنین محدودیت دید ناشی از تشکیل مه روی شیشه عینک و سطح سپر محافظ صورت در حین لارنگوسکوپی، می تواند لوله گذاری را مشکل و وقت گیر نماید. این عوامل، در کنار درگیری شدید ریه و هیپوکسیمی ناشی از آن و بیماری های زمینه ای قلبی- عروقی ممکن است باعث تشدید هیپوکسیمی شده و بیمار را در معرض آسیب هیپوکسیک مغز یا ایست قلبی قرار دهند. بنابراین، به نظر می رسد در بیماران کووید-19، لوله گذاری تراشه با تجهیزات کامل محافظت شخصی و استفاده از داروهای خواب آور و مخدر برای مهار رفلکس های راه هوایی همزمان با حفظ تنفس خود به خودی بیمار(آرام بخشی عمیق)، روشی ایمن تر باشد. در غیر این صورت، به عنوان راهکار ثانویه، لوله گذاری توسط با تجربه ترین فرد پیشنهاد می شود.