استراتژی ایران در عراق پسا داعش با تاکید بر گروه های بسیج مردمی عراق

عراق از ناهمگن ترین کشورهای قومی و زبانی حوزه ژیوپلیتیک خاورمیانه عربی است. اقدامات جنگ افروزانه مقامات سابق عراق، تداوم بی ثباتی های سیاسی، پیدایش بسترهای مساعد و مناسب زایش و کنشگری گروه های تکفیری و افراطی و حضور قدرت های فرامنطقه ای از مواردی است که زمینه چالش آفرینی و تهدید امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود. عراق پساصدام را باید کانون قدرت و نفوذ شیعیان قلمداد نمود، زیرا جریان های قدرتمندی همچون مرجعیت عالی شیعیان، جریان صدر و دیگر طیف های سیاسی شیعه از نفوذ و قدرت بالایی در  بین جریان سیاسی عراق برخوردارند. ظهور داعش و قدرت یابی ان در عراق و  شکل گیری بحران امنیتی در عراق و احتمال بالای تسری ان به همسایگان از جمله ایران، باعث شد تا جمهوری اسلامی ایران راهبرد فعالانه ای را برای مواجهه با این بحران امنیتی منطقه ای و جهانی در پیش بگیرد.  با توجه به مباحث فوق، سوالات پژوهش این گونه مطرح می شود که: 1- ایران چه نقشی در شکست داعش داشته است ؟ 2- منابع قدرت ایران در عراق چیست و چگونه این منابع به ایران برای همکاری و اتحاد راهبردی با عراق پسا داعش کمک می کند؟ 2- جایگاه احزاب سیاسی عراق و گروه های بسیج مردمی این کشور در راستای اتحاد و همکاری راهبردی چه بوده است؟ هدف این مقاله، تشخیص و شناخت منابع قدرت ایران در عراق برای مدیریت راهبردی مناسب و حصول نتیجه در عراق پسا داعش است؛ روش مورد استفاده در این پژوهش به منظور تحلیل و نتیجه گیری، روش توصیفی- تحلیلی و چارچوب نظری آن نیز قدرت هوشمند است.