کنایه در آینه شعر ظهیرالدین فاریابی
کنایه در ادبیات پوشیده و رندانه سخن گفتن است و نیازمند آگاهی داشتن به زبان و فرهنگی است که زبان را پدید می آورد، به همین دلیل کنایه را زبان فرهیختگان دانسته اند. در این مقاله به انواع کنایه در شعر ظهیرالدین فاریابی یکی از قصیده سرایان بزرگ سده ششم هجری همراه با نمونه ها خواهیم پرداخت. همه ی گونه های کنایه بجز تعریض در دیوان ظهیر فاریابی فراوان به چشم می خورد و پاره ای از آنها امروزه فراموش گردیده، شناختن «وسایط» آنها دشوار و دیریاب است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.