بهبود کارایی در چندپردازنده ای ها با استفاده از سه مرحله مهاجرت ناپیوسته جهت نگاشت برخط

در این مقاله مفاهیم و پارامترهای مختلف در نگاشت برخط برای کارهای متعدد در شبکه روی تراشه بررسی شده است. در این راستا سه گام اساسی پیدا نمودن اندازه زیرتوری مناسب، محل زیرتوری در همبندی توری جهت تخصیص و مکان اصلی در زیرتوری جهت نگاشت بر خط کار در نظر گرفته شده است. لذا الگوریتم های موثر پیشین جهت انتخاب ابعاد زیرتوری، الگوریتم های مهاجرت پردازنده مبتنی بر دو مرز سطری، فشرده سازی بالا پایین محدود شده، فشرده سازی چهارگوشه برخط پویا (ODC-FC) و روش های مهاجرت ترکیبی برای همبندی توری با الگوریتم پیشنهادی جهت بررسی کارایی مقایسه شده است. در این راستا، تاثیر پارامترهای کارآیی میانگین زمان اجرای کار و میانگین بهره وری سیستم با الگوریتم های پیشین جهت دستیابی به پیکربندی مناسب در شبکه های روی تراشه بررسی شده اند. در این مقاله بیست و نه الگوریتم مختلف پیاده سازی شده و از بین آن ها هفت الگوریتم که عملکرد بهتری نسبت به سایرین دارا هستند انتخاب شده است. در واقع، با استفاده از روش های مهاجرت تلفیقی کارا توانستیم تعداد مهاجرت های پردازنده ها را محدود نماییم و در نتیجه میانگین زمان اجرای کار بین 36% تا 38.1% و میانگین بهره وری سیستم بین 38.2% تا 48.5% بهبود یافته است.