استعاره سازی همچون سوء نیت: خوانشی اگزیستانسیالیستی از مفهوم هویت (مطالعه موردی: رمان هویت اثر میلان کوندرا)

میلان کوندرا همواره بر تاثیر فلسفه اگزیستانسیالیسم در رمان در قرن بیستم تاکید کرده است. هدف پژوهش حاضر خوانشی اگزیستانسیالیستی از مفهوم استعاره سازی در رمان کوندرا است. این مقاله با رویکردی تطبیقی و بینارشته ای بر این مسئله متمرکز شده که استعاره سازی نزد کوندرا چه ارتباطی با مفهوم «سوء نیت» در نگاه سارتر دارد. یافته های مقاله نشان داد مفهوم سوء نیت در نظر سارتر و استعاره سازی نزد کوندرا کارکرد یکسانی در هویت بخشی دارند؛ کارکردی که به زعم آن دو، چیزی جز خودفریبی نیست: آن ها طریقی هستند برای تبدیل فرد به شیء یا استحاله سوژه به ابژه که با انکار آزادی، اضطراب انتخاب و مسئولیت را از آدمی دور می کند. کارکرد مثبت استعاره آشکارسازی وجه آفرینشگرانه سوژه و کارکرد منفی آن شیءوارگی است. در نگاه کوندرا، کیچ از طریق استعاره ها زیبایی را به دام تبدیل می کند. سوژه ها دربرابر زیبایی آسیب پذیرند. استعاره ها با این همان سازی میان دو جهان بیگانه منجر به مسخ سوژه می شوند. توجه به کارکرد هویت بخشی و هستی شناختی استعاره ها متاثر از اندیشه های نیچه است. نیچه کشف کرد که استعاره ها چیزی بیشتر از آرایه های ادبی هستند. یکی از یافته های تحقیق این است که چگونه ما از طریق استعاره ها، هویت ها را بازآفرینی می کنیم.