تاثیر تحریک الکتریکی فراجمجه ای مغز بر اضطراب جانبازان و ناتوانان جسمی ورزشکار

اضطراب به معنای تهدید و حالت ناامنی است که منبع آن به روشنی برای فرد آشکار نیست. هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز بر اضطراب جانبازان و ناتوانان جسمی ورزشکار می باشد.

روش اجرای تحقیق از نوع نیمه تجربی بود که با استفاده از دو گروه و با طرح پیش آزمون-پس آزمون انجام شد. 24 نفر از جانبازان و ناتوانان عضو هییت جانبازان و معلولین شهر اهواز به روش در دسترس انتخاب شدند. ابتدا تمام شرکت کنندگان پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه اضطراب حالتی-رقابتی مارتنز را تکمیل کردند. پس از آن شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شم تقسیم شدند. افراد گروه تجربی در طی سه روز متوالی تحت مداخله تحریک الکتریکی فراجمجه ای قرار گرفتند. پس از آخرین جلسه مداخله، یک بار دیگر شرکت کنندگان پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه اضطراب حالتی-رقابتی مارتنز را تکمیل کردند. از آزمون تحلیل کوواریانس جهت مقایسه پس آزمون دو گروه استفاده شد.

نتایج نشان داد که مداخله تحریک الکتریکی مغز بر اضطراب کلی (001/0=p) و اضطراب حالتی-رقابتی (001/0=p) تاثیر دارد و میزان اضطراب گروه تجربی بهتر از گروه شم است (05/0>p).

تحریک الکتریکی با شدت دو میلی آمپر و در طی 3 جلسه 20 دقیقه ای می تواند موجب بهبود اضطراب کلی و اضطراب حالتی-رقابتی در بین جانبازان و افراد ناتوان جسمی ورزشکار گردد. از اینرو به مربیان و دست اندرکاران و خود ورزشکاران جانباز و ناتوان جسمی توصیه می شود که در صورت امکان در روزهای منتهی به مسابقه جهت بهبود و کنترل اضطراب خود از مداخله تحریک الکتریکی مغز استفاده نمایند.