تاریخ جراحی: اشعه ایکس (برگرفته از کتاب تاریخ مصور جراحی)

از مجموعه کشفیات بارز قرن نوزدهم که تاثیر قابل توجهی بر تکامل جراحی گذاشت، می توان به تحقیقات ویلهلم رونتگن (1845 تا 1923 میلادی) و توصیفی که وی از اشعه ایکس ارایه نمود، اشاره کرد. در 28 دسامبر سال 1895 میلادی رونتگن که استاد فیزیک در وورتس برگ بود به ارایه مقاله ای درباره آخرین کار خویش به جامعه پزشکی ارایه داد، وی که به پدیده فسفورسانس ناشی از نمک های فلزی در معرض نور علاقه مند شده بود، در نوامبر سال 1895 میلادی به صورت اتفاقی موفق به مشاهده پدیده ای خاص شد. به هنگام عبور دادن جریان از درون لامپ الکترونی، وی متوجه تابشی سبز رنگی شد که از پرده ای به فاصله 9 پایی دستگاه منشاء می گرفت. تابش عجیب فوق حتی پس از قطع جریان ادامه یافت. رونتگن متوجه شد که پرده فوق توسط ماه با خواص فسفورسانس پوشانیده شده است (پلاتینوسیانید باریم). با ادامه دادن علاقه مندانه بررسی های فوق، وی متوجه شد که اشعه های نامرعی فوق قادر به عبور از مواد جامد چون چوب، آهن و... هستند. بهتر از همه آن که، این اشعه ها از نسوج نرم بدن عبور می کردند، به گونه ای که استخوان های دست وی بر روی صفحه عکاسی تعبیه شده قابل مشاهده می شد. در کمتر از چند هفته رونتگن یافته های خویش را ارایه داد و شش سال بعد در سال 1901 میلادی موفق به کسب جایزه نوبل در رشته فیزیک گردید.