سنگ‏‏‏ نگاری و زمین‏‏ شیمی توده‏‏‏ های آذرین نیمه‏‏‏ ژرف شمال ترود (بخش خاوری کمان ماگمایی ترود- چاه شیرین)

در شمال ترود و بخش خاوری کمان ماگمایی ترود- چاه شیرین، توده‏‏‏ های نیمه‏‏‏ ژرف ایوسن پسین- الیگوسن پیشین با ترکیب سنگ‏‏ شناسی آندزیت، تراکی ‏‏ آندزیت و داسیت در توالی آتشفشانی- آذرآواری ایوسن نفوذ کرده‏‏‏ اند. این توده‏‏‏ ها بافت میکرولیتی‏‏‏ پورفیری و هیالومیکرولیتی‏‏‏ پورفیری دارند و پلاژیوکلاز، هورنبلند، بیوتیت، کوارتز و مگنتیت از کانی‏‏‏ های اصلی سازنده آنها هستند. پلاژیوکلاز با ماکل تکراری و منطقه‏‏‏ بندی نوسانی، فراوان ترین کانی است که گاه بافت غربالی و حاشیه‏‏‏ های انحلالی و خوردگی دارد . درشت‏‏‏ بلورهای بیوتیت و آمفیبول، شکل‏‏‏ دار تا نیمه‏‏‏ شکل‏‏‏ دار هستند و حاشیه اپاسیته دارند. بیشتر کوارتزهای درشت‏‏‏ بلور سنگ خلیج‏‏‏ خوردگی نشان می دهند. شواهد میکروسکوپی مانند بافت‏‏‏ های غیرتعادلی (منطقه‏‏‏ بندی نوسانی و بافت‏‏‏ غربالی پلاژیوکلازها) و انحلال و خوردگی حواشی بلورها نشان دهنده فرایندهای هضم و آلایش ماگمایی توده‏‏‏ های نیمه‏‏‏ ژرف هستند. ویژگی‏‏‏ های زمین‏‏ شیمیایی سنگ های بررسی شده مانند غنی‏‏‏ شدگی از LREEs و LILEs (به‏‏‏ ویژه Rb، K و Th)، نسبت به HREEs و HFSEs (Ti، Nb و Ta)، سرشت کالک آلکالن و موقعیت آنها در نمودارهای زمین‏‏‏ ساختی نشان‏‏‏ می دهند این سنگ ها در محیط مرتبط با پهنه‏‏‏ های فرورانش پدید آمده‏‏‏ اند. ویژگی‏‏‏ های یادشده به همراه الگوی شدیدا جدایش یافته، نبود بی هنجاری Eu در الگوی عنصرهای کمیاب خاکی و نسبت‏‏‏ های بالایSr/Y و La/Yb نشان می دهد این سنگ ها از آداکیت‏‏‏ های پرسیلیس هستند. ماگمای سازنده سنگ های آداکیتی این گستره از ذوب بخشی ورقه اقیانوسی فرورو در عمق پایداری گارنت پدید آمده است و به دنبال فرایند تبلور جدایشی به همراه آلایش ماگمایی تحول یافته است.