افزایش انبارمانی و بهبود ویژگی های کیفی سیب زمینی با مدیریت مصرف کودهای نیتروژنه

طی سال های اخیر، با توسعه روش های تشخیصی آزمایشگاهی، جنبه های مضر مصرف کودهای شیمیایی بیشتر نمایان شده است. مصرف نامتعادل کودهای نیتروژنه از یکسو سبب بر هم خوردن توازن تغذیه ای عناصر غذایی خاک و آلودگی منابع آب و خاک گردیده و از سوی دیگر سلامت محصول تولیدشده را تحت تاثیر قرار می دهد. نیترات به تنهایی سمی نیست اما پس از احیاء شدن تبدیل به نیتریت شده و در نتیجه واکنش با آمین ها و آمیدها، می تواند تولید ترکیبات خطرناک نظیر نیتروزآمین و نیتروزآمید نماید که از ترکیبات سرطان زا در بدن جانوران به حساب می آیند. حد بحرانی تجمع نیترات متناسب با میزان مصرف سرانه 45 کیلوگرمی سیب زمینی کشور، 170 میلی گرم نیترات در هرکیلوگرم وزن تر سیب زمینی تعیین شده است. تحقیقات مختلف نشان داده که متناسب با درصد مواد آلی موجود در خاک با افزایش مصرف نیتروژن خالص تا 130 الی 180 کیلوگرم در هکتار، ویژگی های کیفی و ماندگاری محصول بهبود می یابد. مصرف بیشتر نیتروژن، نتایج معکوسی را به دنبال دارد. کاهش انبارمانی، افزایش تلفات رطوبت، پلاسیدگی و بالا رفتن قند احیاء و کاهش ویتامین ث و دوره خواب از جمله این نتایج است. بر این اساس توصیه می شود که برای نگهداری مناسب غده های سیب زمینی در زمان های کمتر یا مساوی 3 ماه  تا 170 کیلوگرم ازت خالص در هکتار و برای نگهداری غده های سیب زمینی در زمان های بیش از 3 ماه از مقادیر کمتر تا 140 کیلوگرم ازت خالص در هکتار استفاده شود. مصرف کود پتاسیمی مطابق با توصیه منطقه ای نیز در بهبود عملکرد کمی و کیفی محصول موثر است. مصرف کود نیتروژنه بسته به شرایط خاک و وضعیت آب و هوایی منطقه می تواند در مقادیر کم و دفعات بیشتر به کار گرفته شود.