تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و عسل آویشن بر گلوکز و نیمرخ های چربی موشهای نر دیابتی نوع دو

هدف پژوهش تاثیر تعاملی تمرین تناوبی و عصاره عسل آویشن بر گلوکز و نیمرخهای چربی موشهای نر دیابتی نوع دو بود.

جامعه آماری پژوهش حاضر را موشهای صحرایی نر تشکیل میدادند. پس از20 هفته تغذیه با رژیم پرچرب با تزریق درون صفاقی 25 میلیگرم STZ به ازای کیلوگرم وزن موشها دیابتی شدند. موشهایی که گلوکز ناشتای آنها بین150 تا 400 میلیگرم در دسیلیتر بود دیابتی نوع دوم در نظر گرفته شد. موشها در 4 گروه کنترل دیابتی 6 سر، تمرین تناوبی 8 ،عسل آویشن6 ،تمرین تناوبی و عسل آویشن 8 سرگروهبندی و پروتکل تمرینی و گاواژ عسل روی آنها اجرا شد. هشت هفته تمرین هوازی، پنج جلسه در هفته با تناوب شدید 2 دقیقهای 80 تا 90 درصد vo2max و تناوب استراحت یک دقیقه ای با 50 تا 56 درصد vo2max اجرا شد. عسل آویشن به صورت گاواژ به میزان 3 گرم بر کیلوگرم 5 روز در هفته داده شد. سپس موشها توسط اتر بیهوش و قربانی شدند. نیمرخهای چربی و گلوکز با استفاده از اتوآنالیزر اندازهگیری شد. تحلیل آماری با استفاده نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس دو عاملی و تعیین اندازه اثر و تعقیبی توکی انجام شد.

یافته های پژوهش نشان داد نیمرخ چربی CHOL,TG,LDL در گروه تمرین تناوبی و عسل آویشن نسبتبه کنترل دیابتی کاهش داشته است که در مورد TG گروه تمرین معنی دار بود (01/0=P).همچنین HDL در گروه تمرین تناوبی و عسل آویشن و تعاملی تمرین تناوبی عسل آویشن نسبتبه کنترل افزایش غیرمعنیداری داشته است.

براساس یافته های این مطالعه نتیجه گرفته شد تاثیر تعاملی تمرین تناوبی شدید و مصرف عسل آویشن بر بهبود گلوکز و نیمرخهای چربی موثر بوده است.