توسعه بوم‏گردی و نقش آن در توسعه جاذبه‏ های بوم‏گردی شهرستان آران و بیدگل

هدف از پژوهش حاضر توسعه بوم‏گردی و نقش آن در توسعه جاذبه‏ های بوم‏گردی شهرستان آران و بیدگل می باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری مورد پژوهش شامل متخصصان، کارشناسان، اساتید مرتبط با حوزه بوم‏گردی در سطح شهرستان آران و بیدگل به تعداد 65 نفر می باشند. حجم نمونه بر اساس کل سرشماری و به شیوه دسترس به تعداد 65 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه طراحی شده در زمینه بوم‏گردی با 12سوال، خلاقیت با 13سوال و توسعه اماکن بوم گردی به تعداد 21 سوال می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل معادلات ساختاری با نرم افزار ایموس استفاده شد. نتایج بیانگر آن است که بوم‏ گردی بر توسعه اماکن بوم گردی شهرستان آران و بیدگل با نقش واسطه خلاقیت تاثیر داشته است به گونه ای که بوم‏گردی بر اماکن بوم گردی با ضریب مسیر 55/0 و مقدار T 91/3، بوم‏گردی بر خلاقیت با ضریب مسیر 32/0 و مقدار T 65/2، خلاقیت بر اماکن بوم گردی با ضریب مسیر 61/0 و مقدار T 32/2 اثرگذار بوده است. بنابراین بوم‏گردی از طریق خلاقیت توانسته است بر بهبود وضعیت توسعه اماکن بوم گردی اثرگذار باشد که میزان ضریب مسیر (61/0) خود بیانگر این امر می باشد، در حالی که رابطه مستقیم بوم‏گردی بر اماکن بوم گردی دارای ضریب 32/0 بوده است.