تاثیر پاکلوبوترازول بر دمای سطح سایه انداز و برخی ویژگی های کمی و کیفی دو رقم کلزا (.Brassica napus L) در رژیم های متفاوت آبیاری

یکی از راه های جلوگیری از کاهش عملکرد کلزا در شرایط محدودیت رطوبت استفاده از تنظیم کننده های رشد است. به منظور بررسی تاثیر پاکلوبوترازول (صفر،50، 100، 150 و 200 میلی گرم در لیتر) بر دمای سطح سایه انداز و برخی ویژگی های کمی و کیفی دو رقم کلزا (اوکاپی و ناتالی) تحت شرایط آبیاری مطلوب و تنش خشکی انتهای فصل، پژوهشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه پیام نور فریدونشهر، در سال زراعی 96-1395 طراحی و اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های دوبار خردشده، بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بود. نتایج نشان داد که همه فاکتورهای مورد بررسی (تنش خشکی آخر فصل، رقم و پاکلوبوترازول) بر طول خورجین، تعداد دانه در خورجین، وزن هزاردانه، عملکرد دانه و دمای کانوپی اثر معنی داری داشتند. هر دو رقم مورد استفاده در این پژوهش نسبت به تنش خشکی در زمان گلدهی بسیار حساس بوده به طوری که تنش خشکی باعث کاهش 40 درصدی عملکرد در هر دو رقم شد. در هر دو رقم در شرایط آبیاری مطلوب تیمار 100 میلی گرم در لیتر و در شرایط تنش تیمار 200 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول بیشترین میزان عملکرد را در گیاه کلزا تولید کردند. هر دو رقم پاسخ مشابهی نسبت به تنش خشکی و پاکلوبوترازول داشتند، ولی به طور کلی رقم ناتالی عملکرد بالاتری (5346 کیلوگرم در هکتار) را نسبت به رقم اوکاپی (4910 کیلوگرم در هکتار) تولید کرد. همچنین در هر دو رقم دمای سطح کانوپی گیاه نیز تحت تاثیر پاکلوبوترازول در شرایط تنش خشکی کاهش یافت. با توجه به نتایج بهدست آمده اگرچه تنش خشکی موجب کاهش عملکرد شد، لیکن، تاثیر تنظیمکننده رشد توانست بخشی از کاهش عملکرد ناشی از تنش خشکی را جبران کند. بنابراین، استفاده از پاکلوبوترازول بهعنوان راهی قابل دسترس برای افزایش تحمل به شرایط تنش خشکی قابل توصیه است.