مطالعه تطبیقی اصل برابری سلاح‏ ها در دادرسی مدنی ایران و مقررات دادرسی فدرال امریکا

امروزه حق برخورداری از دادرسی عادلانه یکی از حقوق بنیادین بشر شناخته می شود اما از آنجایی که عدالت امری کیفی و غیر عینی است لذا سنجش میزان عادلانه بودن دادرسی ها به راحتی ممکن نیست. از این رو تیوری برابری آیینی به منظور پیدا کردن معیار های کمی و عینی برای سنجش میزان عادلانه بودن دادرسی مطرح شده است. بر اساس این تیوری ، طرفین در یک دادرسی عادلانه باید از سه نوع برابری شامل، برابری در سلاح ها ، برابری در قانون و برابری در نتیجه دعاوی مشابه برخوردار باشند تا با سنجش میزان رعایت آنها بتوان میزان عادلانه بودن دادرسی را مورد ارزیابی قرار داد. برابری سلاح ها به مفهوم برابری اصحاب دعوا در دسترسی به تجهیزات لازم برای دادرسی، در یک دادرسی عادلانه غیرقابل اجتناب است و رعایت ان به عنوان یک اصل شناخته می شود. با تامین برابری سلاح ها ، اصحاب دعوا شایسته ترین فرد برای دفاع از حق خود و رد ادعای طرف مقابل و اجرای دادرسی عادلانه هستند . مفهوم و جایگاه اصل برابری سلاح ها در نظام دادرسی ایران و امریکا پذیرفته شده و به منظور رعایت آن نهادهای عدیده ای در قوانین دادرسی پیش بینی شده است. بررسی تاثیر این اصل بر عادلانه شدن دادرسی و کارایی نهادهای پیش بینی شده در کنار شناسایی نهادهای موجود در سایر نظامهای حقوقی ضرورت مطالعه تطبیقی حاضر را ایجاب می کرد.