جلوه های رمانتیسم در تصاویر خوان هشتم و آدمک اخوان ثالث

مهدی اخوان ثالث را ادامه شاعران سبک خراسانی در هنگامه شعر نو می‌دانند؛ هرچند که وی در زمان تثبیت جایگاهش در جامعه شعری معاصر، زبان نیمایی را برگزید. لحن حماسی و تلاش برای زنده کردن حماسه‌های کهن ایرانی و تاثیر از شاهنامه فردوسی، از ویژگی‌های بارز شعر اخوان ثالث است؛ باوجود این وی هیچ‌گاه از نفوذ جریان‌های شعری روزگارش برکنار نبوده و نوع تفکر اجتماعی و حوادث و جریانات سیاسی آن روزگار، خاصه کودتای 28 مرداد 1332، نوعی رمانتیسم را در فضای اشعار اخوان سیلان می‌دهد که با اندکی کاوش قابل رویت است. «خوان هشتم و آدمک» منظومه‌ای حماسی است که شاعر در آن ماجرای مرگ رستم به دست شغاد را از شاهنامه فردوسی بازسرایی می‌کند. این منظومه اگرچه بسیاری از مولفه‌های شعر حماسی را دارد، اما رگه‌هایی از رمانتیسم به ویژه در بحث تصویرسازی نیز در این حماسه معاصر مشاهده می‌شود. هدف از نگارش این مقاله نیز بررسی این آمیختگی حماسه و تفکرات رمانتیک در تصاویر شعری منظومه خوان هشتم و آدمک مهدی اخوان ثالث است. نتایج به-دست آمده نمایان‌گر استفاده شاعر از ویژگی‌های رمانتسیم در یک اثر با فحوای حماسی است.