مطالعه عوامل اجتماعی گرایش جوانان به مصرف قلیان (مورد مطالعه جوانان 17 تا 35 ساله شهر تهران)

مصرف قلیان ازجمله رفتارهای پرخطر محسوب می شود که به ویژه در میان جوانان در حال افزایش است و علاوه بر اینکه مضرات زیادی برای سلامتی دارد، زمینه را برای روی آوردن افراد به سایر مواد دخانی فراهم می سازد. در این تحقیق عوامل اجتماعی گرایش جوانان به مصرف قلیان با استفاده از نظریاتی چون نظریه انحرافات مرتون، نظریه پیوند افتراقی ساترلند و نظریه رفتار مشکل جسور مورد تبیین قرار گرفته است. جامعه آماری این تحقیق که با روش پیمایشی و طراحی پرسشنامه محقق ساخته به گردآوری داده ها پرداخته است، کلیه نوجوانان و جوانان 15 تا 35 ساله ساکن شهر تهران در سال 1397 هستند. پژوهش حاضر با روش نمونه گیری خوشه ای متناسب با حجم و با کمک فرمول کوکران 200 نفر از افراد مصرف کننده قلیان را در مراکز عرضه قلیان به صورت تصادفی انتخاب نموده است. شایان ذکر است نمونه مورد نظر به دلیل تراکم زیاد قهوه خانه ها و قلیان سراها در منطقه 11 تهران، از این بخش انتخاب شده است. همچنین میزان آلفای کرونباخ پرسشنامه برابر با 0.756 و این میزان برای شاخص «معاشرت با همسالان» 0.640، «پایبندی دینی» 0.846، «گذران اوقات فراغت» 0.688 و برای شاخص «مصرف قلیان» 0.765 است. یافته ها نشان می دهد سن و وضعیت اشتغال با گرایش به مصرف قلیان رابطه دارد. همچنین ضمن تایید سه فرضیه تحقیق، دو متغیر «پایبندی دینی» (با میانگین 63.4 و 0.26r=) و «گذران اوقات فراغت» (با میانگین 50.8 و 0.39r=) رابطه معکوس با مصرف قلیان دارند؛ درحالی که «معاشرت با همالان» (با میانگین 65 و 0.41r=) رابطه مستقیمی با «مصرف قلیان» (با میانگین 72.8) دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می دهد مهم ترین عامل گرایش جوانان به مصرف قلیان ارتباط با دوستان قلیانی با میزان 0.391 است. همچنین با کاهش پایبندی عملی به هنجارها و اعمال دینی، گرایش جوانان به مصرف قلیان بیشتر می شود که میزان اثرگذاری آن 0.272 است. درنهایت با کاهش تفریحات سالم و دسترسی اندک جوانان به امکانات فراغتی مناسب، مصرف قلیان به نوعی جایگزین این موارد شده و گرایش جوانان به این رفتار پرخطر به میزان 0.308 افزایش می یابد. میزان تبیین کل متغیر وابسته نیز 0.461 است. درنهایت باید گفت گسترش مصرف قلیان حاصل عوامل اجتماعی مختلفی است و این موضوع ضرورت آگاه سازی خانواده ها و نقش نظارتی آنها و نیز اتخاذ سیاست های بلندمدت از سوی نهادها و دستگاه های ذی ربط را دوچندان می سازد.