مدل علی جهت گیری آینده بر یادگیری خودتنظیمی با نقش میانجیگری خودکارآمدی تحصیلی و ارزش تکلیف در بین دانشجویان کارشناسی ارشد آموزش پزشکی (مجازی) دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

 هدف از پژوهش حاضر ارایه الگوی روابط علی جهت گیری آینده و یادگیری خودتنظیمی بر اساس نقش واسطه گری خودکارآمدی تحصیلی و  ارزش تکلیف به روش تحلیل مسیر است.

 در پژوهش پیش رو، که به شکل توصیفی از نوع  همبستگی انجام گرفته است، با نمونه ای پژوهشی شامل 205 نفر دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش پزشکی(مجازی) دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، که بر اساس فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری طبقه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند و پرسشنامه ای متشکل از 4 پرسشنامه  را تکمیل نمودند که شامل پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد (1995)، پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی تحصیلی میجلی و همکاران (2000) و پرسشنامه ارزش تکلیف پینتریج (1991)، پرسشنامه جهت گیری آینده سیگنر (2009) بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر و نرم افزارهای Amos, و  Spss استفاده شد.

 عامل جهت گیری آینده بر خودتنظیمی تحصیلی در دانشجویان دارای ضرایب همبستگی مثبت و معنی دار است. همچنین سنجش تکوینی با استفاده دانشجویان از خودکارآمدی تحصیلی و ارزش تکلیف هم همبستگی مثبت و معنی دار نشان داد. به این ترتیب فرضیه های پژوهش تایید شد.

 در نتیجه یافته های این پژوهش می توان گفت استفاده از جهت گیری آینده با توجه به میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی و ارزش تکلیف،  به رشد خودتنظیمی تحصیلی دانشجویان کارشناسی ارشد آموزش پزشکی(مجازی) دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و استفاده بیشتر آنها از خودتنظیمی تحصیلی، در یادگیری منجر می شود.بررسی شاخص های برازندگی نشان داد که مدل پیشنهادی پژوهش با داده های گردآوری شده از دانشجویان دوره های مجازی دارای برازش نسبتا مناسبی است.