مدل ساختاری برای پیش بینی دلزدگی زناشویی بر اساس هیجان خواهی، کمال گرایی و راهبردهای تنظیم هیجان با میانجی گری تاب آوری در زنان متاهل

مطالعات متعددی به بررسی علل دلزدگی زناشویی  و هیجان خواهی، کمال گرایی ، راهبردهای تنظیم هیجان و تاب آوری زوجین پرداخته اند. اما پژوهش پیرامون تدوین مدل ساختاری برای پیش بینی دلزدگی زناشویی بر اساس هیجان خواهی، کمال گرایی و راهبردهای تنظیم هیجان با میانجی گری تاب آوری در زنان متاهل  مغفول مانده است.

پژوهش حاضر با هدف ارایه مدل دلزدگی زناشویی زنان متاهل بر اساس متغیرهای هیجان خواهی، کمال گرایی و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان با میانجی گری تاب آوری انجام شد.

این پژوهش از نوع تحقیقات همبستگی با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری بود که 256 زن متاهل دانشجو از واحدهای مختلف دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران در سال تحصیلی 97-1396 در آن شرکت داشتند. گروه نمونه به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شد. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش، از مقیاس دلزدگی زناشویی (پاینز، 1996)، هیجان خواهی (زاکرمن، 1971)، کمال گرایی (هیل و همکاران، 2004)، تنظیم شناختی هیجان (گرانفسکی و همکاران، 2000) و تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) استفاده شد و داده ها با استفاده از آزمون های مدل ساختاری و تحلیل مسیر تحلیل شد.

میزان واریانس تبیین شده متغیر درون زای اصلی مدل یعنی دلزدگی زناشویی از طریق پنج متغیر برابر 0/32 است؛ یعنی حدود 32 درصد از واریانس متغیر وابسته اصلی توسط متغیرهای مدل تبیین می شود و 68 درصد از واریانس آن به متغیرهای خارج از مدل مربوط می شود. هیجان خواهی و مکانیسم های تنظیم شناختی سازش یافته و سازش نایافته هیجان، با دلزدگی زناشویی زنان رابطه مستقیم معنادار دارند (0/001 ≥P). رابطه ای میان کمال گرایی با دلزدگی زناشویی و تاب آوری زنان متاهل به دست نیامد. تاب آوری با دلزدگی زناشویی زنان رابطه منفی معنادار دارد (0/001 ≥P). نتایج ارزیابی شاخص های برازش نشان داد که مدل نهایی پژوهش به صورت قابل قبولی با داده های جمع آوری شده برازش دارد و مدل مفهومی تحقیق تایید می شود.

با توجه به ارتباط هیجان خواهی، راهبردهای تنظیم هیجان و تاب آوری با دلزدگی زناشویی، می توان گفت که سرمایه گذاری برای بهبود هیجان خواهی، راهبردهای تنظیم هیجان و تاب آوری زنان متاهل می تواند باعث کیفیت زندگی زناشویی زنان را افزایش دهد.