نگاهی به رویکرد تربیتی مونته سوری از منظر عاملیت انسان

رویکردهای تربیت در دوران کودکی، امروزه از تنوع زیادی برخوردار شده اند. یکی از رویکردهای تربیتی مشهور در جهان و کشور ما، رویکرد تربیتی مونته سوری است. هدف پژوهش حاضر، نقد و ارزیابی این رویکرد از منظر فلسفی است. در بخش نخست، تلاش شده تا مولفه های فلسفی پشتیبان این رویکرد استنباط گردد. مولفه های فلسفی مقوم این رویکرد را می توان در مواردی چون نگاه کل گرایانه به وجود کودک، انگاره فرد اجتماعی از کودک، توجه به امیال و گرایش های کودک، اذعان به نیروی خودانگیخته کودک برای یادگیری، سه گانه آزادی- قانون- مسئولیت و تاکید بر مهارت آموزی و ابزارمحوری جستجو کرد. در بخش دوم، این مولفه های مقوم فلسفی از منظر رویکرد اسلامی عمل نگریسته شده و نقاط قوت و ضعف آن مورد ارزیابی قرار گرفته است. مواردی چون فربه سازی فردیت کودک، هدف انگاری ابزارها و کم رنگ شدن خیال ورزی، مهارت گرایی بی پشتوانه و توقف در سازگاری اجتماعی و مغفول انگاشتن مشارکت و مداخله اجتماعی، مهم ترین نقدهای وارد بر این دیدگاه است. از سوی دیگر، مواردی چون توجه متعادل به آزادی و مسئولیت و نیز تاکید بر محبت در تربیت کودک، از مهم ترین نقاط قوت این رویکرد برشمرده شده است.