نقد روش شناختی رویکرد ترکیبی ناروائز در تربیت اخلاقی

هدف اصلی این پژوهش نقد روش شناختی رویکرد ترکیبی ناروایز در تربیت اخلاقی است. برای این منظور نخست بر اساس الگوی معینی استلزام های روش شناختی ترکیب راهبردها مد نظر قرار گرفت. سپس بر اساس این الگو، هدف و روند گزینش رویکردهای مبدا، سطح و نوع ترکیب، ساختار و معانی اصطلاحات بکار رفته در رویکرد ناروایز و رویکردهای مبدا و وجود یا فقدان فرازبان در رویکرد ناروایز ارزیابی و نقد شده است. نتایج حاکی از این است که ساختار رویکردهای مبدا به لحاظ مبنایی متعارض هستند، با این حال ناروایز به کشف یا ساخت فرازبان یا زبان مشترکی اقدام نکرده است و فقط اصطلاحاتی از دو رویکرد را به طور افقی در کنار هم قرار داده است؛ به نظر می رسد که برخلاف ادعای او، در عمل، ترکیبی صورت نگرفته است. علاوه بر این بررسی محتوا و معانی اصطلاحات بکار رفته در دیدگاه ناروایز و رویکردهای مبدا نشان می دهد که این اصطلاحات در واقع همان رویکرد تربیت منش را ارایه می دهند یا حداقل تقریر دیگری از رویکرد تربیت منش ارایه شده است. بنابراین ترکیب ارایه شده توسط ناروایز از لحاظ سازواری با چالش جدی مواجه است و ترکیبی التقاطی دارد.