تاثیر پیشگویی کننده عملکرد شغلی در دیسترس اخلاقی پرستاران

 دیسترس اخلاقی یکی از معضلات اخلاقی و پیچیده برای پرستاران شاغل در بخش های ویژه است. عملکرد شغلی مطلوب پرستار، ضامن کیفیت خدمات درمانی ارایه شده به بیماران و عامل مهمی در تسریع روند درمان و بهبودی بیماران است. بر این اساس مطالعه حاضر به منظور بررسی نقش پیشگویی کننده عملکرد شغلی بر دیسترس اخلاقی پرستاران انجام شده است.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-مقطعی است. 256 نفر از پرستاران شاغل در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان های خصوصی و دولتی استان قزوین (از دی تا اسفند 1397) به روش نمونه گیری دردسترس در مطالعه شرکت کردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی، دیسترس اخلاقی اصلاح شده (Moral Distress Scale-Revised) و عملکرد شغلی شش بعدی (Six Dimension Scale of Nursing Performance) استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری نیز با استفاده از آزمون مدل رگرسیون خطی در نرم افزار کامپیوتری SPSS نسخه 22 صورت گرفت.

نتایج این مطالعه نشان می دهد، میانگین امتیاز دیسترس اخلاقی پرستاران 55/63 ± 117/37 است. در مدل رگرسیون خطی چندمتغیره تنها بعد آموزشی عملکرد شغلی در هر دو حوزه دفعات (26/37- β=،0/001=P) و کیفیت (15/76- β =، 0/025=P) ارتباط معنی داری با دیسترس اخلاقی داشت.

بر اساس نتایج مطالعه حاضر، بعد آموزشی عملکرد شغلی عامل پیشگویی کننده برای دیسترس اخلاقی است؛ بنابراین با اقداماتی از قبیل استفاده از پرستاران دارای سابقه آموزشی تخصصی در بخش های ویژه، توجه خاص به آموزش مسایل اخلاقی در مراکز آموزشی درمانی و برگزاری دوره های بازآموزی برای پرستاران می توان در کاهش دیسترس اخلاقی در محیط های بالینی موثر بود.