استخراج عصاره بره موم و بررسی اثر آن بر کیفیت و ماندگاری دوغ غیرپاستوریزه

دوغ از نوشیدنی های سنتی ویژه ایران است که عامل اصلی فساد آن مخمر است. در این پژوهش از بره موم به عنوان یک محصول فرعی زنبورعسل، جهت جلوگیری از رشد مخمر در دوغ غیرپاستوریزه استفاده شده است. برای شناسایی مخمر عامل فساد (Kluyveromyces marxianus) از روش PCR و برای استخراج ترکیبات فنلی از بره موم از حلال های آب، گلیسرول و اتانول استفاده شد. با توجه به بازده استخراج، قابلیت مصرف در مواد غذایی و نتایج حاصل از آزمون های MIC و MBC، عصاره استخراج شده با حلال گلیسرول جهت بررسی در دوغ، انتخاب شد. تاثیر عصاره گلیسروله در غلظت های 5/1، 3، 5/4 و 6 درصد بر pH، اسیدیته قابل تیتراسیون، DPPH، مهار مخمر و خصوصیات حسی دوغ غیرپاستوریزه طی مدت ماندگاری در دو دمای 5 و 25 درجه سلسیوس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که غلظت 3 درصد از عصاره گلیسروله بره موم بدون تاثیر منفی بر خصوصیات حسی، توانایی مهار مخمر و در نتیجه جلوگیری از فساد را در دو دمای 5 و 25 درجه سلسیوس به ترتیب به مدت دو روز و بیش از چهارده روز دارد. همچنین تعداد کل مخمر با افزایش غلظت عصاره بره موم به صورت معنی داری کاهش یافت (05/0P<). از طرفی میزان DPPH در طول زمان نگهداری در هر دو دما بدون تغییر باقی ماند. استفاده از عصاره بره موم در دوغ غیرپاستوریزه، علاوه بر جلوگیری از فساد ناشی از مخمر، منجر به تولید یک محصول فراسودمند با محتوای آنتی اکسیدانی بالا می شود.