بررسی نقش مثبت اندیشی در امید به زندگی و پریشانی روان شناختی مادران دارای کودکان با ناتوانی یادگیری خاص

مادران دارای کودکان با ناتوانی یادگیری خاص به دلیل مشکلات مواجه شده، نیازمند الگوهای مقابله ای قوی هستند. هدف این پژوهش بررسی نقش مثبت اندیشی در امید به زندگی و پریشانی روان شناختی مادران دارای کودکان با ناتوانی یادگیری خاص بود.

روش بررسی: 

پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را تمامی مادران دارای کودکان با ناتوانی یادگیری خاص تشکیل دادند که فرزندشان در مدارس ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 مشغول به تحصیل بود. با روش نمونه گیری دردسترس 180 مادر دارای فرزند با ناتوانی یادگیری خاص به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مثبت اندیشی (اینگرام و ویسینکی، 1988) و مقیاس امید به زندگی (میلر و پاورز، 1988) و مقیاس پریشانی روان شناختی (کسلر و همکاران، 2010) استفاده شد. برای تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه 21، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه به کار رفت. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

یافته ها: 

خودارزیابی مثبت (0٫001=p، 0٫615=B)، انتظارات مثبت آینده (0٫001=p، 0٫591=B)، خوداعتمادی (0٫005=p، 0٫527=B)، ارزیابی دیگران از خویش (0٫011=p، 0٫491=B) و کارکرد مثبت روزانه (0٫019=p، 0٫487=B) امید به زندگی را پیش بینی کردند و خودارزیابی مثبت بیش از مولفه های دیگر عامل پیش بینی کننده امید به زندگی شد. همچنین، مولفه های انتظارات مثبت آینده (0٫001=p، 0٫588-=B)، خودارزیابی مثبت (0٫001=p، 0٫556-=B)، کارکرد مثبت روزانه (0٫009=p، 0٫526-=B)، ارزیابی دیگران از خویش (0٫016=p، 0٫498-=B) و خوداعتمادی (0٫021=p، 0٫472-=B) توانستند پریشانی روان شناختی را پیش بینی کنند. مولفه انتظارات مثبت آینده بیش از مولفه های دیگر عامل پیش بینی کننده پریشانی روان شناختی شد.

نتیجه گیری:

 براساس یافته های این پژوهش مثبت اندیشی نقش اساسی در پیش بینی امید به زندگی و پریشانی روان شناختی مادران دارای کودکان با ناتوانی یادگیری خاص دارد.