تاثیر سیلیکات پتاسیم بر کاهش تجمع بر و آسیب های اکسایشی در انگور بیدانه سفید در شرایط تنش سمیت بر

تنش ناشی از سمیت بر از مهم ترین اختلال ها در نواحی خشک و نیمه خشک به شمار می آید. تیمار سیلیسیم یکی از روش های افزایش مقاومت گیاهان به تنش های غیرزنده است. برای ارزیابی تاثیر سیلیسیم بر کاهش سمیت بر در انگور بیدانه سفید، آزمایشی با سه سطح بر (2/0، 15 و 30 میلی گرم در لیتر) و سه سطح سیلیکات پتاسیم (0، 50 و 100 میلی گرم در لیتر) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. سه ماه پس از اعمال تیمارها، میزان تجمع بر، محتوای نسبی آب برگ، نشت یونی، پرولین، مالون دی آلدهید، قند و پروتئین محلول و فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد، با افزایش غلظت بر در محلول غذایی، میزان تجمع بر، نشت یونی، محتوای پرولین، مالون دی آلدهید و پروتئین محلول برگ افزایش و محتوای نسبی آب برگ و فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز کاهش یافت. کاربرد سیلیکات پتاسیم به طور معنی داری میزان تجمع بر، مالون دی آلدهید و نشت یونی در برگ را کاهش و فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز و محتوای نسبی آب برگ را افزایش داد. تیمارها تاثیر معنی داری بر محتوای قندهای محلول نداشتند. در تنش 30 میلی گرم در لیتر بر، با کاربرد 100 میلی گرم در لیتر سیلیکات پتاسیم میزان تجمع بر 33 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن خشک برگ کاهش یافت. نتایج نشان داد، تیمار سیلیکات پتاسیم با کاهش تجمع بر در برگ ها، تنش های اکسایشی (اکسیداتیو) ناشی از سمیت بر را در نهال های انگور بیدانه سفید تعدیل می کند.