تاثیر سرمایه اجتماعی بر ارتقای تاب آوری سازمانی: تبیین نقش میانجی تسهیم دانش مرتبط با بحران کووید-19

بحران کووید-19 بسیاری از بخش های جوامع بشری و از جمله سازمان ها را به دلیل اینکه محل تجمع و مراوده افرادی زیادی هستند، تحت تاثیر قرار داده است. به دلیل نوپدید بودن این بحران، دسترسی به دانش صحیح و اطلاعات درست، می تواند منجر به مواجهه اصولی و ایمن با این شرایط شود. از سویی، مبادله و به اشتراک گذاری اطلاعات در چنین شرایطی می تواند به کیفیت ارتباطات و تعاملات افراد در سازمان، بستگی داشته باشد. بر همین اساس، هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی تسهیم دانش در رابطه بین سرمایه اجتماعی و تاب آوری سازمانی مرتبط با بحران کروناویروس بوده است. روش تحقیق از حیث هدف، کاربردی و از حیث شیوه جمع آوری داده ها، توصیفی - همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق، شامل کلیه کارکنان شهرداری زاهدان بوده است. حجم نمونه معادل196 نفر تعیین شد. ابزار جمع آوری داده های این تحقیق، پرسشنامه سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال و پرسشنامه تسهیم دانش سازمانی چانگ و همکاران و پرسشنامه تاب آوری سازمانی مک مانوس بود. آلفای کرونباخ برای همه متغیرها در دامنه قابل قبول قرار داشتند. روایی و پایایی پرسشنامه ها نیز از طریق تحلیل عاملی تاییدی احراز شد. شاخص GOF، .6350 به دست آمد که بیان گر مطلوبیت خوب مدل ساختاری است. فرضیه های تحقیق با استفاده از نرم افزار PLS آزمون شد. نتایج پژوهش نشان داد سرمایه اجتماعی بر تسهیم دانش مرتبط با بحران کووید-19 تاثیر مثبت داشته و از طریق تسهیم دانش، بر تاب آوری کارکنان اثر مثبت دارد. لذا لزوم توجه به تاب آوری کارکنان در شرایط بحران با رویکرد تسهیم دانش از طریق ارتقای سرمایه اجتماعی مشخص می شود.