تاثیر «معنویت درمانی» بر رشد پس از سانحه، شفقت به خود و امید در زنان مبتلا به سرطان پستان

بیماری سرطان با پیامدهای متعدد از جمله عوارض روانی مانند تنش و افسردگی همراه است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر "معنویت درمانی" بر رشد پس از سانحه، شفقت خود و امید در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. 

روش مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مرکز طب تسکینی بیمارستان فیروزگر و مرکز پیشگیری و کنترل سرطان آلاء (مکسا) شهر تهران بود . با روش نمونه گیری هدفمند تعداد کل 30 بیمار انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های مداخله و کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی (شامل سن، طول مدت بیماری و وضعیت تاهل)، "پرسشنامه رشد پس از سانحه" (Post-Traumatic Growth Questionnaire)، "مقیاس شفقت به خود" (Self-Compassion Scale) و "مقیاس امید اشنایدر" (Snyderchr('39')s Hope Scale) استفاده شد. روایی ابزارها با روایی همگرا و پایایی آن ها با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ انجام شد. گروه مداخله طی 8 جلسه 90 دقیقه ای، تحت مداخله "معنویت درمانی" قرار گرفت. تحلیل داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 19 انجام شد. 

بین میانگین نمرات دو گروه مداخله و کنترل در دو مرحله پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود داشت. نتایج تحلیل واریانس آمیخته نشان داد که "معنویت درمانی" روشی موثر در بهبود رشد پس از سانحه، شفقت به خود  و امید در بیماران سرطانی است (05/0>P).

با توجه به اثر "معنویت درمانی" در بهبود رشد پس از سانحه، شفقت به خود و امید در زنان مبتلا به سرطان، پیشنهاد می شود از این مداخله روانشناختی به منظور ارتقای رشد پس از سانحه، شفقت به خود و امید در زنان مبتلا به سرطان استفاده شود.