بررسی نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی در پیش بینی خودناتوان سازی تحصیلی بر اساس سبک های دلبستگی و هویت تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی در پیش بینی خودناتوان سازی تحصیلی بر اساس سبک های دلبستگی و هویت تحصیلی انجام شد. طرح پژوهش توصیفی از نوع هم بستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان بناب در سال تحصیلی 1395-1396 بودند. نمونه پژوهش 301 نفر بودند که به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، از دبیرستان های دوره متوسطه شهرستان بناب انتخاب و بررسی شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های سبک های دلبستگی کولینز و رید، هویت تحصیلی واز و ایزاکسون، خودکارآمدی مکیلروی و بانتینگ و خودناتوان سازی تحصیلی شوینگر و استینسمر پلستر استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار لیزرل 8.8 انجام شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی نقش میانجی معناداری در رابطه بین سبک های دلبستگی (ایمن، ناایمن اجتنابی و دوسوگرا) و خودناتوان سازی تحصیلی دارد و مسیرهای مستقیم از سبک دلبستگی ایمن به خودکارآمدی تحصیلی و خودناتوان سازی تحصیلی معنادار و از سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا به خودکارآمدی تحصیلی و خودناتوان سازی تحصیلی ازنظر آماری معنادار است (05/0 <P). سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا نیز از طریق خودکارآمدی تحصیلی به صورت مثبت خودناتوان سازی تحصیلی را پیش بینی می کند. بنابراین، سبک های دلبستگی و هویت تحصیلی با میانجی گری خودکارآمدی نقش مهمی در خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان دارند.