بررسی شیوه جریان سیال ذهن در رمان «زبیندن پیاده گرد» اثر کریستف سیمون

جریان سیال ذهن از جمله تکنیک های داستان نویسی مدرن است که در آن، نویسنده با ارایه طرحی خام، فاقد نظم خطی، سانسور و گزینش، متشکل از ذهنیات و خاطرات شخصیت یا شخصیت های داستان، به نگارش روایت رمان و داستان می پردازد. به این ترتیب تکنیک جریان سیال ذهن دارای تعریفی خاص است که نمی توان آن را با تک گویی درونی، حدیث نفس صرف یا هر نوع روایت ذهنی که دارای نظم روایی باشد، یکی دانست؛ بنابراین بررسی آن دسته از آثار که ممکن است در حوزه رمان و داستان های جریان سیال ذهن باشند، می تواند تا حدود زیادی برای دست یابی به درک و تعریفی درست از این شیوه داستان نویسی مفید باشد. رمان زبیندن پیاده گرد اثر «کریستف سیمون» نویسنده سویسی، از جمله داستان هایی است که به سبب ذهنی بودن، عدم نظم خطی، عدم سانسور و... دارای ویژگی های خاص روایی است که می تواند یک نمونه عالی استفاده از تکنیک جریان سیال ذهن در داستان نویسی محسوب شود. در این پژوهش که با روش کتابخانه ای و تحلیل نمونه ای است، کوشش شده که نمود و چگونگی نمود مولفه های تکنیک جریان سیال ذهن در این رمان، بر اساس نمونه هایی از متن داستان واکاوی شود. نتایج پژوهش حاکی از این امر است که بسیاری از ویژگی های رمان جریان سیال ذهن در قالب مواردی چون: عدم نظم خطی، زمان دراماتیک، ابهام، انواع تداعی های آزاد و مقید، زوایه دانای کل محدود و... به شکل روشن در این رمان نمود یافته است تا جایی که می توان ادعا کرد که این رمان در گروه رمان های جریان سیال ذهن قرار می گیرد.