تغییرات پوشش گیاهی در دیمزار رها شده در مقایسه با مرتع همجوار (مطالعه موردی: مراتع شهرستان سنندج)

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر تغییر کاربری بر ترکیب و پوشش سطحی مراتع و دیمزارهایی که به مدت سی سال رها شده اند، در سه منطقه کیلک، صلوات آباد و سراب قامیش، در شهرستان سنندج، صورت گرفت. در هر کدام از کاربری های مرتع و دیمزار 3 ترانسکت 100 متری مستقر و بر روی هر ترانسکت 10 پلات یک متر مربعی انتخاب شد که در مجموع 90 پلات در مرتع و 90 پلات در دیمزار برداشت گردید. آنالیز آماری و مقایسات توسط آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان داد که پوشش تاجی و خاک لخت در کاربری مرتع به ترتیب 8 و 9 درصد نسبت به کاربری دیمزار افزایش داشته است. نتایج تولید گیاهی بین دو کاربری دارای اختلاف معنی داری نبود. مقایسه ترکیب گونه ای نشان داد که در دیمزار رهاشده یکساله ها و گیاهان کلاس III به ترتیب 20 و 13 درصد افزایش،در مرتع گیاهان کلاس I و II به ترتیب 15 و 4 درصد افزایش و در دیمزار بوته ای هاو چندساله ها به ترتیب 7و 26 درصد به طور معنی داری کاهش داشته اند. بنابراین می توان نتیجه گرفت توالی ثانویه در اراضی رها شده با سی سال قدمت،اگر چه تغییراتی در ویژگی های پوشش گیاهی بوجود آورده اما همچنان با پوشش مراتع همجوار فاصله دارد.